Witamy na stronie Fiskars. Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookies (ciasteczka) dla zoptymalizowania Twojego wyszukiwania.
Przeczytaj politykę dotyczącą ciasteczek tutaj.
Od roku 1649 do dnia dzisiejszego
W XVII wieku w Finlandii powstało wiele hut stali. Dzięki ogromnym obszarom leśnym w regionie Pohja oraz możliwościom wykorzystania energii płynącej wody i rozwiniętej sieci szlaków wodnych, tereny te stanowiły idealne miejsce dla rozwoju fińskiego hutnictwa żelaza. Około roku 1630 założono hutę stali w Antskog, a w 1641 r. - w Billnäs. Firma Fiskars rozpoczęła działalność w 1649 r. i dziś jest jedną z najstarszych firm europejskich.
Wszystko zaczęło się w roku 1649, kiedy to Peter Thorwöste uzyskał prawa do budowy wielkiego pieca i założenia kuźni w małej wiosce Fiskars.
W 1783 roku zakład przejęła rodzina Björkman, a działalność firmy skupiła się na przetwarzaniu rud miedzi z pobliskiej kopalni.
W 1832 roku firma Fiskars uruchomiła pierwszy zakład produkcji sztućców w Finlandii, poszerzając ofertę produktów o widelce i nożyce, które wkrótce miały zdobyć popularność na całym świecie.
W 1837 roku firma Fiskars wprowadziła kolejną innowację na skalę krajową — założyła w wiosce warsztat obróbki skrawaniem i zaczęła produkcję jednych z pierwszych silników parowych na świecie.
Podczas, gdy w Fiskars zakładano hutę stali, Finlandia znajdowała się pod panowaniem szwedzkim, a Szwecja była w XVII wieku jednym z największych europejskich producentów żelaza. W 1649 r. Peter Thorwöste otrzymał przywilej postawienia wielkiego pieca i kuźni do prętów w Fiskars oraz produkcji żeliwa i wyrobów kutych. Rudy żelaza wykorzystywane w Fiskars pochodziły głównie z kopalni Utö na odległym archipelagu Sztokholmu. Większość prętów stalowych, produkowanych w hutach stali, była wysyłana do Szwecji, a następnie sprzedawana na rynku żelaznym na starym mieście w Sztokholmie. W Fiskars żelazo wykorzystywano również do produkcji gwoździ, gwintów, noży, motyk, obręczy żelaznych i innych przedmiotów.
W 1783 r. huta stali została przejęta przez rodzinę Björkman, a produkcja skoncentrowała się na przetwórstwie miedzi z pobliskiej kopalni miedzi Orijärvi. Do XIX wieku w Orijärvi nie pozostało już zbyt wiele miedzi, więc w 1802 r. zamknięto wielki piec. Od tamtego czasu w wiosce Fiskars zaprzestano podstawowej produkcji żelaza.
W roku 1822 hutę stali wraz z wioską Fiskars kupił aptekarz z Turku, Johan Jacob Julin (znany później jako von Julin). W tym czasie huta stali prowadziła aktywną działalność, a jej produkcja koncentrowała się na przetwarzaniu żelaza. Gdy w 1832 r. założono w Fiskars pierwszą w Finlandii fabrykę sztućców, asortyment produkowanych wyrobów, oprócz noży, powiększył się o widelce i nożyczki. W 1837 r. Fiskars ponownie odegrał rolę prekursora w Finlandii, gdy w wiosce założono warsztaty maszynowe. W latach trzydziestych XIX wieku w warsztatach tych wyprodukowano pierwszy fiński silnik parowy. Tradycja wdrażania reform i wprowadzania innowacji, charakteryzująca firmę Fiskars, wywodzi swój początek z tego właśnie okresu. W czasach, gdy właścicielem firmy był Julin, wprowadzono również wiele reform społecznych — wioska, w której działała huta żelaza otrzymała własną szkołę i szpital. Znacząco również podwyższył się poziom lokalnego rolnictwa. Firma Fiskars miała znaczący wpływ na fińskie rolnictwo, a w okresie swojej działalności warsztaty, produkujące pługi w Fiskars, wyprodukowały ich ponad milion. Pod przewodnictwem Julina firma stała się znana ze swoich narzędzi kuchennych i rolniczych, a nazwa Fiskars – synonimem wysokiej jakości.
Fiskars przejął firmę Inha Works z Ähtäri oraz spółki Billnäs Bruk Ab i Oy Ferraria Ab.
Najstarszy syn Johana i Albertiny Julinów urodził się 5 sierpnia 1787 roku. Na chrzcie nadano mu imiona Johan Jacob, ale później zawsze był znany jako John. Otrzymał tytuł szlachecki w 1849 roku, a okres jego zarządu był jednym z najważniejszych w historii fabryki.
Opracowanie nowych metod obróbki stali wpłynęło na zwiększenie wydajności produkcyjnej firmy Fiskars i poszerzenie oferty produktów. Założono też pierwszą fabrykę sprężyn metalowych w Finlandii.
W 1915 roku firma Fiskars była po raz pierwszy notowana na Helsińskiej Giełdzie Papierów Wartościowych — certyfikat akcji nr 377, w subskrypcji Alberta von Julina.
Po śmierci J. J. Julina zarząd huty stali przeszedł pod opiekę rządu. W coraz większym stopniu kierownictwo przejmował Emil Lindsay von Julin. Wtedy też założono spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością o nazwie Fiskars. W 1915 r. Fiskars był notowany na giełdzie helsińskiej.
Dzięki wprowadzeniu ulepszonych metod przetwórstwa stali i modernizacji walcowni w Åminnefors, zwiększono wydajność huty. Rozszerzono wachlarz produkowanych wyrobów, a firma Fiskars założyła pierwszą w Finlandii fabrykę metalowych sprężyn. Firma nabyła również zakład Inha Works w Ähtäri oraz spółki Billnäs Bruks Ab i Oy Ferraria Ab.
Fińska gospodarka ucierpiała podczas ogromnego krachu na giełdzie w 1929 roku, co spowolniło ekspansję firmy Fiskars. W Finlandii skutki krachu giełdowego były odczuwalne aż do połowy lat trzydziestych XX w. Dopiero pod koniec II wojny światowej zarząd firmy Fiskars zrealizował swoje plany zreformowania struktury firmy w celu dostosowania jej do produkcji masowej.
Po przetrwaniu wielkiego kryzysu i II wojny światowej zarząd firmy Fiskars ostatecznie wprowadził w życie plany restrukturyzacji spółki w celu rozpoczęcia produkcji masowej.
Bazując na wiedzy z zakresu obróbki metali, wynikającym z przejęć wprowadzaniu elementów plastikowych oraz chęci eksperymentowania w 1967 roku firma Fiskars wyprodukowała pierwsze na świecie nożyce z uchwytami z tworzywa.
Nożyczki z pomarańczowymi uchwytami są jednym z najbardziej znanych produktów Fiskars. Ale jak podjęto decyzję o pomarańczowym kolorze rączek?
W roku 1967, gdy miały zostać wyprodukowane pierwsze podstawowe modele, projektant chciał, aby nożyczki były czarne, czerwone lub niebieskie. Podczas produkcji prototypu operator zdecydował się na użycie koloru pomarańczowego, który miał w maszynie. Dzięki temu prototypy zostały wykonane w czterech różnych kolorach, ale pomarańczowe i czarne okazały się najbardziej popularne. Należało dokonać wyboru. W firmie przeprowadzono wewnętrzne głosowanie, w wyniku którego kolor pomarańczowy zyskał największe uznanie. W ten sposób narodziły się nożyczki Fiskars z pomarańczowymi rączkami.
Kolor Fiskars Orange® został zarejestrowany jako oficjalny znak towarowy w 2003 r. w Finlandii oraz w 2007 r. w USA.
Ekspansja firmy Fiskars rozpoczęła się wraz z założeniem fabryki nożyczek w Stanach Zjednoczonych. Założenie działalności w jednym z najsilniejszych gospodarczo krajów na świecie, w USA okazało się trafnym wyborem. Stało się podstawą handlu międzynarodowego, zapewniło wzrost na rynku i zdobycie cennego doświadczenia handlowego i zawodowego.
Nasze lekkie i ergonomiczne nożyczki sprawdziły się tak dobrze, że niejedna domowa krawcowa chowała je przed resztą rodziny, aby używać ich tylko do zadań specjalnych.
Na bazie sukcesu nożyczek z pomarańczowymi uchwytami w 1977 roku firma Fiskars rozpoczęła światową ekspansję, zakładając fabrykę w Stanach Zjednoczonych.
Nasze rewelacyjne nożyce Amplify™ to połączenie znajomych pomarańczowych uchwytów z zaawansowaną konstrukcją, umożliwiającą cięcie grubych tkanin i materiałów, z którymi nie radzą sobie inne nożyce.
Narzędzia Fiskars zdobyły między innymi nagrody Red Dot, Good Design, Green Design w kategorii mechaniki popularnej oraz wyróżnienia za łatwość użycia.
Nasze kultowe nożyce z pomarańczowymi uchwytami są chronionym znakiem towarowym w Stanach Zjednoczonych, Finlandii i Kanadzie — w tych krajach nie ma innych nożyc w takich samych kolorach.
Dzięki doskonałemu wzornictwu nasze nożyce z pomarańczowymi uchwytami zdobyły popularność na całym świecie, a od chwili powstania w 1967 roku sprzedano już ponad miliard par.